Çekiyoruz aslında mıknatıs gibi düşündüklerimizi, içselleştirdiklerimizi, hayal ettiklerimizi…
Ya bunu başaramazsam, ya hor görülürsem, ya son şansımsa, ya, ya, ya….
Peki ya hiç denemezsen? Bunu duyuyor musun hiç kendinden ya da çevrendekilerden?
Ben yeni şeylere başlarken hep şunu düşünürüm “En kötü ne olabilir ki?” Sahi en kötü ne olabilir?
Rezil olmak mı daha derinden yaralar seni yoksa hiç denememiş olup rezil olmaya bile layık olamamak mı?
Bu şekilde başladığımız birçok işte çevremize de hissettiriyoruz aslında bunu, başarısız olsak bile söylediklerini umursamayacağımızı. Yapıcı olmayan eleştiri dışı eleştiriler de çok istisnai oluyor bu şekilde.
İnsanların oturup “Aa Betül bir şey denese de başarısız olsa ben de alay etsem(!)” diyerek beklediğini kim söyledi sana ya da kim yerleştirdi bunu aklına?
Düşüncelerimiz yalnızca kendimizi değil başkalarını da yönlendiriyor aslında. Yani diyoruz ki “Ne verirsen düşünle o gelir seninle.”
No Comments