İnsanın varoluşu nedeniyle göç eden bir varlık niteliğini haiz olması su götürmez bir gerçektir. Diğer bir ifadeyle insan fıtratı gereği göç eden bir varlıktır. Doğum, yer değiştirme, göç ve ölüm… Hepsi birbiriyle ilişkili ve insanın hayat hikayesinin temel unsurlarıdır.

Muhammed Faris’in hikayesi, aslında hepimizin ortak hikayesidir. Onun mütevazı duruşu, bilime ve insanlığa adanmışlığı, bize de bu hususta yol gösterir. Çünkü hepimiz, bu dünyada birer göçmenizdir, ve bizden sonra gelecek nesillere de umut ve ilham verme sorumluluğumuz vardır. Öyle ki günlük rutinlerimizde bile fıtratımız bize mütemadiyen yer değiştirmemizi öğütler. Biz daraldığımız anlarda hemen kendimizi başka huzurlu bir yerde hayal eden, endişeler içinde boğuştuğumuzda ‘uzaklara gitmek istiyorum’ diyen varlıklarız. Buna mukabil tarihimizde de birçok göç içinde bulunmuş göçe sebep olmuşuzdur.

2011 yılında Arap Baharı’nın başlamasıyla, Ortadoğu’da büyük bir yıkım yaşanmaya başladı. Otoriter rejimler sarsılırken, maalesef pek çok sivil de zor şartlar altında göçe zorunlu kılındılar. Muhammed Faris de 2012 yılında, bu zor şartlardan kaçarak Türkiye’ye sığındı. Fakat onun yalnızca göçmen kimliğinden bahsetmek bizce bir kusur oluşturur. O, Suriye’den gelen ilk ve tek kozmonot idi. Faris, 1985 yılında Sovyetler Birliği’nin Interkosmos programına seçilmiş, ve 1987’de uzaya çıkarak tarih yazmıştı. Ancak, ülkesindeki çalkantılar onu da etkilemiş, ve Türkiye’ye göç etmek zorunda kalmıştı. Burada, birçok sivil toplum programına katılarak, gençlere İslam, bilim ve teknoloji, barış gibi konularda seminer vermeye başladı.

O, ne Suriyeli, ne Arap, ne de göçmen kimliğiyle tanınmak istedi. O sadece insandı ve insanlığa hizmet etmeyi kendine görev edinmişti. Uzayda başarı elde etmiş olması ona gurur değil, sorumluluk yüklüyordu. Gençlere, ilime ve barışa verdiği önemi anlatmaya çalışıyordu.

Bir anısında, Cuma günleri Eyüp’te çocuklara astronomi dersi veriyor. Ali Kuşçu Uzay Evi’nden Naime Sarul, öğrencilerin kurslara büyük rağbet gösterdiklerini anlatıyor. Sarul: “Faris uzayda yaşadıklarını anlatırken çocuklar onu pür dikkat dinliyorlar. Ona güneş sistemi ve gezegenlerle ilgili sorular soruyorlar. Onu dinleyen liseli gençler astronomi tahsili yapmak ya da uzaya gitmek istediklerini söylüyorlar” diyor. Faris, Fatih’teki küçük ofisinde uzay maceralarından bahsederken adeta kendinden geçiyor. “Hayatın değeri uzaydayken daha iyi anlaşılıyor. Yeryüzündeki en güzel varlığın insanlık olduğunu fark ediyorsunuz” diyor.

Muhammed Faris, 72 yaşında, Türkiye’de geçirdiği uzun hastalık sonucu hayatını kaybetti. Ama onun mirası, bilime ve insanlığa olan adanmışlığı, mütevazı duruşu ve ümit dolu mesajları, bizlere ilham vermeye devam edecektir. Zira insanoğlunun cevherini göz önüne bulundurduğumuzda nice büyük potansiyeller vardır meğer ki konjonktürde birçok takozla mücadele edilecek olsun.